Wie zijn we?
Harmonie Orkest Temse
HarmonieOrkest Temse (HOT) is samenvoeging van harmonieën Recht Door Zee en Moed en Volharding. Zij beschikken beiden over een rijke geschiedenis maar beslisten om samen te gaan werken om de toekomst van de harmoniemuziek in Temse veilig te stellen. Hun beider achtergronden kan je hieronder terug vinden.
Datum van oprichting: 24 januari 2015
Recht Door Zee
95 jaar Koninklijke Katholieke Werkersharmonie Recht door Zee (1920-2014)
De Koninklijke Katholieke Werkersharmonie Recht door Zee werd in oktober 1920 opgericht door E.H. Edward De Sutter, sleutelfiguur in het plaatselijk onderwijs, sociaal en parochiaal leven. Temse telde op dat ogenblik 1 harmonie (St.-Cecilia, politiek ongebonden) en 2 fanfares (Moed en Volharding, liberaal, en Willen is Kunnen, socialistisch). De grootste politieke familie was de laatste met een eigen muziekvereniging.
Stichter E.H. De Sutter, aanvankelijk voorzitter én dirigent, werd in 1923 in laatstgenoemde functie opgevolgd door de jonge, beloftevolle Karel Weyns. Onder diens leiding groeide Recht door Zee uit tot een volwaardige harmonie. Hij overleed in 1927, 25 jaar oud, en werd opgevolgd door Louis Slootmaeckers. In 1933 kwam de vereniging muzikaal in handen van beroepsmilitair-muzikant Leo De Wit. Hij bracht een omwenteling en leidde Recht door Zee naar de top van de Vlaamse harmoniewereld. Nadat de steile opgang door WO II was onderbroken, werd de draad na de bevrijding met succes weer opgenomen.
In 1947 klasseerde Recht door Zee zich in de hoogste afdeling van de Provinciale Muziektornooien (en handhaafde zich daar onafgebroken tot 1996). Vier maal werd zij aangeduid voor deelname aan de befaamde vaandelwedstrijd. Tussen 1952 en 1961 verzorgde zij ook 5 radioconcerten.
Begin jaren ’60 drukte de evolutie in de ontspanningswereld ook op Recht door Zee haar stempel en het ledenaantal daalde. Om het tij te doen keren startte het bestuur in 1964 een grootse Actie Hernieuwen. Zij resulteerde in de heroprichting van een eigen muziekschool, vernieuwing van het instrumentenpark, start van een eigen tijdschrift, aanschaffing van uniformen en heropleving van de interesse. In de aanvangsperiode van de heropstanding overleed voorzitter Jean De Ryck (1966). Zijn plaats werd ingenomen door nijveraar Désiré Van Riet, die eerder erevoorzitter was.
Muzikale én organisatorische hoogtepunten waren de deelnames in 1970 en 1974 aan de internationale muziekwedstrijd De Gouden Lier in Vichy (Frankrijk). Recht door Zee werd telkens tweede.
In 1970 werd de dirigeerstok doorgegeven aan Marcel De Boeck, componist-dirigent met internationale faam, die aan de vereniging een nieuw elan gaf. Hoogtepunten in de jaren ‘70-’80 waren de Muziekmozaïek-concerten, waarbij naast de eigen harmonie een gastgroep (operette, kleinkunst, café-chantant…) optrad. In 1978 ging een jeugdorkest o.l.v. Peter Snellinckx van start, maar het werd al in 1981 ontbonden. Kort daarop ontstonden De Strooien Hoedjes, de Recht door Zee-vleugel die een licht repertoire speelt en tot vandaag een veelgevraagde gast is op feestelijkheden allerhande. Dirigent-bezieler René Van Broeck werd opgevolgd door Marc Bulteel.
In 1980 werd het 60-jarig bestaan uitbundig gevierd. Ter gelegenheid daarvan schreef bestuurslid Luc De Ryck de geschiedenis van de harmonie.
In 1983 trok dirigent Marcel De Boeck zich om gezondheidsredenen terug. Hij werd opgevolgd door één van zijn meest getalenteerde oud-leerlingen: Marc Van Hoorick. Na 8 jaar gaf hij de dirigeerstok door aan Peter Snellinckx, kapelmeester van de Muziekkapel van de Zeemacht, die 25 jaar eerder zijn eerste muzikale stappen had gezet bij… Recht door Zee.
In 1987 werden de uniformen vernieuwd.
Als zovele harmonies en fanfares ervaarde de harmonie doorheen de jaren in meerdere of mindere mate de impact van de maatschappelijke evolutie en de afnemende belangstelling voor de vereniging en de muziek. Zij wist evenwel alle stormen te trotseren.
In 2001 werd ereburgemeester Désiré Van Riet gevierd: 35 jaar lang was hij voorzitter, motor en boegbeeld. Hugo Smet werd een waardige opvolger. In de lente van 2004 nam Eddy Chrisostomus de dirigeerstok over. Korte tijd later overleed plotseling voorzitter Hugo Smet. Zijn plaats werd ingenomen door Wim De Bruycker, onder wiens leiding de harmonie meerdere muzikale en organisatorische hoogtepunten kende. Nadat ook Kris Dhaen een jaar voorzitter was geweest, werd hij in augustus 2014 opgevolgd door Kathy Van Cauwenberge, de eerste vrouwelijke voorzitter in de Recht door Zee-geschiedenis.
Ook bij de dirigenten waren er snelle wissels. Na Eddy Chrisostomus volgden Kevin Verlaeckt, Olivier Brichau en Guido Jacobs.
De tendens tot nauwe samenwerking en eventueel fusie sluimerde bij Recht door Zee meerdere jaren, maar het bleef bij sluimeren. In de lente van 2014 werd de neiging geactiveerd, wat leidde tot gesprekken met Moed en Volharding. Die kregen extra impulsen, toen Sint-Cecilia bekendmaakte dat zij in november 2014 haar activiteiten zou stopzetten. De besprekingen leidden tot de fusie met Moed en Volharding.
In haar 95-jarig bestaan kende Recht door Zee de volgende
-
voorzitters: Edward De Sutter, Kamiel Heirman, Jean De Ryck, Désiré Van Riet, Hugo Smet, Wim De Bruycker, Kris Dhaen en Kathy Van Cauwenberge
-
dirigenten: Edward De Sutter, Karel Weyns, Louis Slootmaeckers, Leo De Wit, Marcel De Boeck, Marc Van Hoorick, Peter Snellinckx, Eddy Chrisostomus, Kevin Verlaeckt, Olivier Brichau en Guido Jacobs
Het lokaal was 4 decennia gevestigd in de Katholieke Werkmanskring (Akkerstraat), daarna in Het Volk (Oeverstraat).
Recht door Zee beschikte sinds 2004 over een eigen website.
Bestuur HOT
Voorzitter: Nadia Vanhese
Ondervoorzitter: Luc De Ryck
Secretaris: Sabine Gillis
Penningmeester: Karolien Pauwels
Bestuursleden: Etienne Noens, Bruno Van Walle, Elisabeth Colman, André Pauwels, Kristof Van Royen en Marc Pauwels
Dirigent HOT
Jean Vonck
Moed en Volharding
125 jaar liberale harmonie Moed en Volharding (1890-2014)
In Temse was de harmonie Sint-Cecilia, opgericht in 1794, de grondlegger van het muziekleven. Zij was politiek ongebonden en werd als dusdanig bij het hele gemeentelijke leven betrokken, vooral ook door het gemeentebestuur. De eerste politiek gebonden muziekvereniging was de liberale fanfare (later harmonie) Moed en Volharding, die bijna 100 jaar na Sint-Cecilia van start ging.
In 1887 werd in de schoot van de gemeentelijke brandweer een fanfare opgericht onder de naam Het Moet. Bezieler-dirigent was Louis Van Cleemput. Een politiek conflict (omtrent het al of niet brengen van een serenade aan een politieke verkozene) leidde al in 1890 tot de ontbinding. Louis Van Cleemput en zijn sympathisanten vormden onmiddellijk een nieuwe muziekvereniging: de liberale fanfare Moed en Volharding. De politieke signatuur en de naam (Moed - Moet) verwijzen naar wat voorafging.
Sint-Cecilia kreeg een concurrent en de komst van de nieuwe muziekvereniging wekte wrevel bij de andere politieke partijen, die niet over een eigen muziekkorps beschikten. Harmonies en fanfares waren sterke ‘wapens’ in de politieke strijd. In 1906 startte de socialistische beweging met de fanfare (later harmonie) Willen is Kunnen. De katholieke partij, nochtans de grootste politieke familie, kreeg als laatste - in 1920 - een heuse muziekvereniging: Recht door Zee, meteen een harmonie, op initiatief van (tekenend voor die tijd) priester Edward De Sutter, directeur van de Katholieke Werken.
Van in de beginjaren viel Moed en Volharding op door haar flamboyante uniformen. Vele jaren was zij het enige korps in Temse dat over een uniform beschikte.
In 1897 startte de harmonie met een eigen muziekschool.
Muzikaal kende zij een steile opgang, meerdere decennia vooral onder impuls van stichter-bezieler (ook componist) Louis Van Cleemput (1867-1943), die 44 jaar lang (1890-1934) het korps dirigeerde. Een laatste hoogtepunt onder zijn leiding was de omvorming van fanfare tot harmonie (1930).
Moed en Volharding werd een visitekaartje van de liberale beweging. Zij had haar lokaal in De Belgische Vlag (Kasteelstraat), in de volksmond het liberaal huis en den Boeres, waar nu The Pocket is gevestigd. De Belgische Vlag, in 1896 officieel als schouwburg erkend, was vele jaren het plaatselijke liberaal cultureel centrum, waar tal van (bloeiende) verenigingen aan de slag waren, o.m. De Winterbloem, de toneelkring, die al in 1890 als onderafdeling van Moed en Volharding was van start gegaan.
Na WO II herrees de harmonie en vooral onder de deskundige leiding van Maurits Peetermans, de beste fagottist van zijn generatie, kende zij nieuwe jaren van hoogbloei. Onder zijn opvolger, Marcel Van Hoeylandt, onderging de harmonie een gedaanteverwisseling: de klemtoon verschoof van klassieke naar (meer) lichte muziek, een keerpunt voor de muzikanten.
Als alle muziekverenigingen kende de harmonie van in de jaren ’60 de weerslag van de evolutie in het ontspanningsleven, waarbij vooral de TV een belangrijke rol speelde. Periodes van ups en downs wisselden elkaar af, maar Moed en Volharding handhaafde zich, zowel organisatorisch als muzikaal.
De 21ste eeuw luidde een nieuwe fase in. Naarmate de 125ste verjaardag in zicht kwam, werd het steeds meer duidelijk dat samenwerking met andere korpsen niet zou volstaan om te overleven. Constructieve gesprekken met Recht door Zee, op gang gebracht in de zomer van 2014, leidden uiteindelijk tot een nieuw begin: de vermenigvuldiging van Recht door Zee met Moed en Volharding, met als uitkomst het Harmonieorkest Temse.
In haar 125-jarige bestaan kende Moed en Volharding de volgende
- voorzitters: Jozef Wittock, Gustaaf Verbruggen, Jozef Van Raemdonck (vader van de IJzerhelden de gebroeders Van Raemdonck), Guillaume Verbruggen, notaris Jef De Schaepdrijver, Oswald Lambert, Frans Van Dun, Jean Van Biesebroeck, Leon De Wilde, Maurice D’hollander en (vanaf 1993) Karel Smet
- dirigenten: Louis Van Cleemput, Arthur De Molenaer, Jules Ardenois, August Impens, Maurits Peetermans, Herman Wittock, Marcel Van Hoeylandt, Tony Van Den Eede, Jan Van Duffel, Lut Van Duffel, Tessa Vonck en Guido Jacobs.
Het lokaal was verscheidene decennia gevestigd in De Belgische Vlag, daarna in Cambrinus en tot bij de stopzetting in Temsica.
